‘Marlous, heb je een businessplan?’ 

Na deze vraag begin ik een beetje te gniffelen.‘Ik en een businessplan?! Doe niet zo raar’ denk ik, maar ik zeg kortaf: ‘Nee’.

‘Maar je hebt toch wel een volledig uitgewerkt plan?’ Nogmaals antwoord ik kortaf: ‘Nee’.

​

Ik had geen volledig uitgewerkt plan en ik heb het nog steeds niet.

Ik heb gedaan, voordat ik heb gedacht. 

Ik ben zo iemand die meestal naar haar gevoel luistert en verstand minder belangrijk vindt.

Dat is niet altijd makkelijk, omdat de wereld soms anders in elkaar lijkt te zitten.

 

Als ik naar alle: ‘zou je dat wel doen, wie zit er nou op te wachten, daar is toch helemaal geen markt voor, dat wordt toch geen succes en je denkt veel te klein’ van allerlei mensen zou hebben geluisterd, dan zou hij er nooit zijn gekomen: de wenskaart voor getransplanteerden. Iets wat ik zó graag wilde. 

 

Godzijdank bestaan er genoeg mensen die ‘team’ gevoel’ zijn, dus zo zei ‘neef’ Micha mij een keer tijdens een bezoekje aan de familie: ‘Laat mij je helpen met die wenskaart’.

Micha zijn denk- en handelswijze bevalt mij altijd enorm, dus toen hij dat zei wist ik het dat het goed zou komen. Ik had dan wel een wens, maar met weinig creativiteit in mijn donder zou die wenskaart er nooit komen.

Nog geen paar dagen later kwam Micha aanzetten met dé contactpersoon waar ik met mijn idee zou moeten zijn. Terwijl ik meestal ietwat afwachtend ben, besloot ik ditmaal meteen in actie te komen.

Met resultaat. Het Bureau van Het Grafisch Lyceum Utrecht bleek razend enthousiast over mijn idee en zo vond ik de perfecte mensen om samen mijn plan mee uit te werken.

Samen met de ontwerpende studenten van Het Bureau ben ik aan de slag gegaan.

 

Maandenlang werden er ontwerpen gemaakt, aangepast en afgekeurd, totdat hét ontwerp ineens daar was.

Met hét ontwerp in handen dacht ik heel even: ‘O jeetje en nu?’, totdat de volgende man ‘Team gevoel’ mij direct meesleurde naar een in Amsterdam gevonden drukker.

En zo overhandigde drukker Just mij nog geen 2 maanden geleden mijn gedrukte wenskaarten.

 

Het is dit jaar precies 20 jaar geleden dat ik in een ziekenhuis in Barcelona de diagnose Pulmonale Hypertensie kreeg en te horen kreeg dat de levensverwachting 2 tot 5 jaar zou zijn. Het leven heeft mij in de afgelopen 20 jaar niet altijd gespaard, maar ik sta nog op mijn benen;

Zonder Pulmonale Hypertensie, mét nieuwe longen, een nieuwe nier én….een Happy Transplantiversary wenskaart. 

​

​