Hoe onwerkelijk was het moment waarop ik te horen kreeg dat ik ‘uitbehandeld’ was en hoorde dat de Idiopathische Pulmonale Arteriële Hypertensie niet meer onder controle gehouden kon worden.

​

Het ‘wat nou als ik óóit nieuwe longen nodig heb’ werd veranderd in ‘ik heb nu nieuwe longen nodig’.

Tijdens het wachten op de nieuwe longen maakte ik lijstjes. Ik kon zoveel bedenken wat ik zou willen gaan doen met een leven waarin kortademigheid niet meer de hoofdrol zou spelen.

​

Ik had van tevoren oneindig veel wensen, maar uiteindelijk draaide het allemaal om hetzelfde: vrijheid, de schade inhalen en weer kunnen deelnemen aan het gewone leven.

Ik stond voor mijn gevoel al jaren stil en ik kon niet wachten om weer ‘mee te doen’. Ik wilde mijn plek op de ‘reservebank’ met liefde afstaan.

​

Met een longtransplantatie zouden al mijn problemen voorgoed verdwijnen en het leven zou als een paradijs gaan voelen.

Het leven zou mij toelachen, het leven zou mij weer komen aanwaaien, vrienden zouden mij met een rode loper staan op te wachten om samen met mij door het leven heen te feesten. Ik zou de liefde van mijn leven gaan ontmoeten, ik zou weer kunnen werken, ik zou daarnaast nog een studie kunnen doen en ik zou aan de lopende band reizen kunnen gaan maken en marathons rennen. Dacht ik dan. Wat moest ik toch een hoop gaan doen na de transplantatie. Ik moest van alles, want dat moet je natuurlijk wel om te laten blijken hoe blij je bent met je nieuwe longen. ‘Oh boy’ die naïviteit kun je nu bijna lachwekkend noemen.

​

Het proces verliep zó anders dan ik had verwacht, dat mijn wensenlijstje voor na de longtransplantatie achteraf waardeloos bleek.

Wat is het belangrijkste dat ik door de longtransplantatie heb geleerd? Dat plannen en alles wensen helemaal geen zin heeft. Tegenwoordig doe ik dus niet meer aan een ‘Bucket List’.

Tegenwoordig doe ik alleen maar aan een denkbeeldige ‘Fuck-it list’. Weg met die ‘Bucket list’ die alleen maar voor teleurstellingen zorgt.

Wat staat er dan allemaal op die ‘Fuckit List’ van mij? Oh, dat is simpel en snel gezegd; vrij weinig.

​

Eigenlijk staat er maar één ding op: ik MOET hé-le-maal NIETS. Ik MAG iets en dat is dus iets totáál anders. En dat niet meer hebben van die vastgelegde doelen en wensen voelt me toch een partijtje bevrijdend, dat geeft mij meer lucht dan de nieuwe longen mij ooit zouden kunnen geven. En dat kan ik iedereen van harte aanbevelen!